Julee - het woord dat voor werkelijk alles gebruikt wordt hier in het Noorden van India: hoi, doei, slaap lekker, bedankt... alles wordt er meegezegt. Net zoals dit verhaaltje, sinds het de eerste keer is in ongeveer twee maandendat ik tijdgemomen heb rustig neer te zitten en de reisblog up te daten. Van eindexamens tot de slagingsceremonie tot het zomerreizen - ik weet niet waar ik moet beginnen, dus heb zoveel mogelijk foto\'s upgeload.

Na het eindigen van de eindexamens, die overigens goed zijn gegaan, was het afscheid van Muwci begonnen. De laatste paar dagen waren heel intens, vol met tranen, maar ook met leuke dingen zoals de slagins ceremonie in mijn sari (zie de foto\'s)! Laatste diners, laatste keer douchen met kikkers, laatste keer feesten in Paud, het einde was verdrietig maar kon niet beter. Na afscheid van iedereen te hebben genomen was het weer tijd voor een 30-30-30 treinreis, 30 uur in een 30 graden trein met 30 mensen te veel in de coupe. Eenmaal aangekomen in Delhi werden we opgepikt door mijn kamergenootje om een paar dagen in haar huis te blijven. In de zomer in Delhi is airconditioning je beste vriend - het was overdag zo\'n 45 graden buiten, het water uit de kraan was bijna te warm om je handen onder te wassen! Een paar middagen genomen om Delhi te ontdekken (zie foto\'s). Midden in Delhi kwamikmijn co-year uit Singapore tegen, onwijs toevallig!

Vanuit de extreme hitte kwamen we in het overgestelde klimaat van Leh terecht met een spectaculaire vliegrit - de vleugel miste een tempel gebouwd op de bergen van de Himalaya\'s met zo\'n 20 meter. Leh is de grootste stad in de Noordelijke Indiase staat van Jammu en Kashmir en is door haar noordelijke ligging in de Himalaya\'s en hoogte (3500m) erg koud vergeleken met het kokende Delhi waar we vandaagkwamen. We hadden een paar dagen voordat we onze trek in de middle of nowhere begonnen.

Op de eerste dag van onze hike, na een autorit van twee uur door de bergen, kwamen we op onze bestemming aan. Iedereen had een eigen rugtas van zo\'n 12kg plus 4 grote tassen met eten, tenten en andere dingen die nodig zijn voor een twee weekse hike. Het avontuur begon meteen: we moesten een rivier over steken in een of ander gammel doosje dat op instorten leek (zie foto\'s). Overleefd, onze ezelman met zijn vier ezeltjes ontmoet en onder een heldere sterrenhemel in slaap gevallen. Meteen de eerste nacht een lesje geleerd: laat nooit het voedsel buiten staan, er waren al een paar happen gedroogde jakkaas weggeten door een vosje. Sinds nacht twee de tassen in een tent gezet, lekker knus. De volgende dag op stap, iedereen eigen tas op de rug met ‘luxe reserve voedsel\' zoals een snicker, gedroogde abrikozen, rozijnen en noten. Maar goed ook, na dag twee was ik de poha, suji en rijst al zat. De gesprekken begonnen zich al rond voedsel te centeren, wat we al niet zouden bestellen in restaurant eens we terug kwamen. Later in de trip is het ons gelukt ons overtollig gedroogd fruit en boter te ruilen voor verse groentes en eieren, ben nog nooit zo blij met twee aardappelen en drie uien geweest! Elke dag liepen we ongeveer 6-8 uur tot we bij de volgende kampeerplek aankwamen. Tenten op, eten koken en vlak na zonsondergang naar bed om \'s ochtends met het zonlicht wakker te worden. Het water kon meteen uit de heldere bergrivieren worden gedronken. Het was onwijs koud in de nachten, het lag eraan hoe hoog we sliepen, maar af en toe werden we in onze tenten wakker omgeven met een wit pak sneeuw, brrrr, 6 laagjes kleren aan om warm te blijven. Het begin plan was een bergtop van 6123m te bereiken, maar we konden niet verder doordat de sneeuw tot aan onze middel kwam. Het hoogste punt bereikt was 5100m. Sommige dagen waren zwaar en vermoeiend, maar alles was het onwijs waard. De uitzichten waren ongelovelijk en de sfeer heel gezellig.

Nu weer terug in de bewoonde wereld van Leh, al genoten van zachte bedden, warme (emmer)douches en heerlijk eten. Morgen gaan we fietsen huren om vanaf de hoogste motor weg ter wereld naar beneden te fietsen (5600m). Nog twee dagen in India, daarna nog 10 dagen in Nepal en 1 juli weer naar huis. Kan aan de ene kant niet wachten weer voet op Nederlandse bodem te zetten, alhoewel ik me ook realizeer dat het ultieme afscheid van dit land en laatste Muwci-mensen zwaar gaat worden.

Tot heeel erg snel!
Liefs, Camilla