De tijd vliegt hier. Voordat je het door hebt is de week alweer voorbij en ben je een maand in India! Het is gek, aan de ene kant gaat de tijd heel snel, maar aan de andere kant heb je het gevoel dat je er al veel langer bent dan een maand, omdat het hier als thuis voelt en je al echte vrienden begint te krijgen. Je kan op elk moment van de dag naar iemand toelopen (ook om 2:30 's nachts) om te praten, huilen, lachen, huiswerk te maken of om op een heldere nacht naar de sterren te kijken (ongelofelijk mooi). Je bent 24/7 omgeven door andere mensen. Soms vervelend (als je bijvoorbeeld huiswerk wilt maken en je kamergenoot besluit naar Arabische muziek te luisteren op volume 10), maar meestal heel erg leuk!

Afgelopen zondag ben ik weer heerlijk vies en blubberig geworden. In de zomer, als het droog en heet is, komen er heel veel branden voor rondom de campus. De school heeft een speciaal brandweerteam opgezet om de school (serieus) te beschermen tegen het vuur, en daar zijn mensen voor nodig. Om te testen of je het aankan hadden ze allerlei opdrachten voor ons bedacht. 15 minuten hardlopen, teamworkopdrachten en het zwaarste onderdeel: de berg waar de school opstaat oprennen in de keiharde regen.

School is echt echt begonnen: proefwerken, presentaties en boeken lezen zijn nu ook onderdeel van de week. Natuurlijk is er altijd tijd over voor de leuke dingen. Ik ben druk bezig met gitaar leren spelen, hardlopen, bollywooddansen en een yogagoeroe worden. Zwemmen zit er helaas nog niet in, het zwembad gaat over een paar weken pas open in verband met de regen. Fietsen naar school zit er ook niet in, maar gelukkig hebben ze op de campus mountainbikes beschikbaar! Afgelopen vrijdag ben ik dan ook met twee tweedejaars naar Paud gefietst door de bergen. De tocht van ongeveer een drie kwartier was heel erg mooi, want het was tijdens zonsondergang.Woensdag zijn we met een groep van school naar een tehuis gegaan voor kinderen met aids. Ik had het zo naar mijn zin dat ik besloten heb elke week te gaan. Communiceren met de kinderen gaat heel moeilijk, ik ken een maar paar woorden Hindi en zij een paar woorden Engels. Maar dat maakt het niet minder leuk om met de kinderen te spelen, te puzzelen en te dansen, zolang ze maar even vergeten dat ze ziek zijn.

Volgende week is Exeat Weekend, wat betekend dat we drie nachten van campus weg mogen blijven. Ik ga hoogstwaarschijnlijk met groep naar Mumbai! Een meisje uit Israel waarmee ik het heel goed kan vinden heeft een adresje van een Joods gasthuis midden in de stad waar we mogen slapen. Ik heb er superveel zin in! Het volgende verhaal zal dus niet op zondag verschijnen, omdat ik in Mumbai ben, maar ik zal zo snel mogelijk weer een nieuw verhaaltje plaatsen!

Liefs,
Camilla

Ps: ik heb heel veel mensen het verkeerde adresgegeven! Het adres dat ik gegeven heb is het adres voor pakketen. Voor normale brieven kun je het goede adres vinden onder het kopje ‘profiel'.