Zaterdagochtend vertrokken we stipt 15:15 vanuit Pune. Het was een treinreis van 30 uur, de trein stopte alleen om voedsel in- en uit te laden. Het was heel gezellig, we hadden onze coupe met kerstlichtjes versierd. Met een paar potjes Uno, trein-maaltijden eten, gesprekken over nutteloze onderwerpen en slapen was de reis zo voorbij.

In Calcutta sliepen we in een jezuitenkerk. Elke ochtend stonden we om 6 uur op om 7 uur in het Mother Teresa huis te zijn. Deze plek was echt het huis waar Moeder Teresa gewoond heeft en begraven is. Elke ochtend stond er een mengelmoes van vrijwilligers klaar, uit landen over de hele wereld, van Nieuw Zeeland tot Korea tot Venezuela. Elke groep vrijwilligers werd door een zuster naar een organisatie gestuurd, die onderdeel was van de Moeder Teresa organisatie. Wij werden naar Shanti Dan gestuurd, een huis voor geestelijk (en fysiek) gehandicapte meisjes. Sommige meisjes waren ‘goed' genoeg om mee te knutselen en te dansen, maar de meeste konden niet veel meer dan de hele dag in een stoel zitten. Tot 13:00 uur 's middags hielpen we de zusters met het voeden, verschonen, vermaken en naar bed brengen van de meisjes. Het was zwaar werk, mentaal en fysiek, ook aangezien de faciliteiten niet al te best waren. Met name de laatste dag was een trieste dag, een van de meisjes stierf in haar slaap, waarschijnlijk aan een hartaanval. Het zet je aan het denken.

Donderdag zijn we met de bus en metro 2 uur uit Calcutta gereden, naar het Bengaalse platteland. We kwamen in een hele andere wereld terecht: een groene, stille wereld met een prachtig landschap. In een van de dorpjes ontmoetten we een hele bijzondere man, Father Saju George. Hij was bezig een school op te starten voor de kinderen uit de dorpjes. Het was een relaxte dag met uitleg over de school, heerlijk eten & drinken (Indiase thee!), een fietstocht door het landschap en een wandeltocht naar een van de dorpjes. Nog geen 5 minuten in het dorpje werden we al uitgenodigd bij een familie voor thee en voedsel! De familie leefde in een klein huisje met een slaapkamer, ze waren supertrots. Het was klein, maar schoon en de leefomstandigheden waren vele malen beter dan de families in de stad.

Op de andere dagen waren we vanaf 13:00 vrij om te gaan, Calcutta in dus! Het is de op 2 na grootste stad in India, met ongeveer 14 miljoen inwoners, en dat kon je merken. Overal waar je kijkt gebeurt wat, een groot gekkenhuis. We hebben veel rondgewandeld door straatjes, geshopt in New Market: een mega grote markt was je alles wat je maar wilt kunt krijgen, en Victoria Memorial bezocht (een prachtig museum over de kolonisatie van India). Calcutta staat bekend om het lekkere eten, dus dat hebben we uitgebreid geprobeerd! Vis, panipurry, Bengali Sweets... heerlijk. We hebben alle transportmiddelen uitgeprobeerd: taxi, trein, metro, fietsriksja, autoriksja, tram en zelfs een loopriksja. Het laatste was erg grappig, want we hadden zoveel medelijden met de bejaarde man die ons trok dat we hem zover hebben gekregen hem te laten zitten terwijl we hem voortrokken, haha.

De weg terug met de trein was hetzelfde als de heenweg. Zaterdag 8 uur 's ochtends vertrokken en vandaag om 1 uur 's middags aangekomen. Aangezien we zo'n lange tijd met elkaar in de trein hebben gezeten en dezelfde ervaring hebben gedeeld, ben ik heel close geworden met mij groepsgenoten (Zuid-Afrika, Maleisië, Korea... noem maar op). Het was heerlijk om iedereen vandaag op school weer te zien, vol van verhalen. Het was een leerzame en super leuke week, maar wel mega vermoeiend, dus ga nu heerlijk slapen.

Liefs,
Camilla