Kerstvakantie!

Eindelijk vrij van school! Helaas stond dat niet meteen gelijk aan ontsnappen van campus, alhoewel dat achteraf toch niet zo erg bleek te zijn. Vorige vrijdag was de laatste dag school, maar aangezien pap en mam overmorgen pas komen, besloot ik nog een paar dagen op campus te blijven. Samen met een meisje uit Portugal slapen we bij een lerarenfamilie wonend op campus. De tijd met hen is heel relaxed en fijn geweest, dus toch nog een beetje het ‘thuis\' gevoel gehad.

Om toch nog even van campus te gaan hadden met z\'n twee besloten naar het Mulshi meer te lopen. Halverwege kwam er plots een auto achter ons aan rijden met een blonde vrouw achter het stuur, en geloof me, dat zie je hier nooit. Achteraf bleek het het schoolhoofd te zijn met zijn vrouw! In de auto gestapt, verder gereden en uiteindelijk na een getrakteerd ijsje in het water gedoken.

Voor de rest niet zo heel veel gedaan. \'s Ochtends uitgeslapen, \'s middags wat schoolwerk af proberen te krijgen en elke avond uitgebreid gekookt. Aardappelanders, appeltaart, gekookte wortelen, Portugese toetjes: een culturele uitwisseling=). Op een avond heb ik ze ook nog ‘keezen\' geleerd, dat ging er wel heel fanatiek aan toe! Het werd wel heel serieus genomen, de potjes duurde zo langer dan 3 uur. Ik ga proberen het een nieuwe \'muwci\' traditie te maken.

Nog twee nachtjes voordat Pap, Mam en Yannick komen, en nog een week voor Leonie en Viev! Heb er heel erg veel zin in. Om alle verhalen, foto\'s en video\'s te bewaren en te delen hebben we een gezamelijke blog aangemaakt, dus voor verslag voor de komende weken, ga naar:

www.vanwirdum.reismee.nl

Heel veel liefs,

Camilla

Laatste Week

Een lekker luie zondagmiddag om eindelijk weer iets op de blog te zetten, dat is nou net wat ik nodig had. De weken na de onvergetelijke projectweek hebben bomvol gezeten met allerlei leuke (en minder leuke) dingen. Zo zijn we bijvoorbeeld een weekend met de kunstklas naar Ajanta en Ellora geweest, zo\'n 8 uur rijen van campus vandaan. In Ajanta en Ellora vind je eeuwenoude (sommige zijn uit de tweede eeuw) hindoe en jain grotten en ook boeddhistische tempels. Het was zo bijzonder mooi en indrukwekkend, dat het onmogelijk is de plaats te omschrijven. Anders dan gewend in Europa kon je alles aanraken, overal klimmen en waren er heel weinig andere toeristen, waardoor een hele andere ervaring met de plek mogelijk was. De gaafste tempel was de Kailash Temple in Ellora, omdat deze onwijs groot was en geheel uit de berg gehakt is, alles bestaat dus uit 1 deel! Ik heb helaas geen foto\'s gemaakt aangezien mijn camera kapot is, dus heb wat plaatjes van internet op de blog geplaatst, en daarnaast is er nog een kans sinds ik ook met pap en mam in de kerst ga.

Het volgende weekend was het tijd voor de vieringen van het 50 jaar bestaan van het UWC en 15 jaar van het Mahindra UWC. Dit betekende dat er allerlei belangrijke mensen van over de hele wereld op bezoek kwamen om te vieren. Zo was de miljardair Anant Mahindra er bijvoorbeeld, waaraan de school zijn bestaan te danken heeft. Het gevolg van het hoogbezoek was dat we niet meer in pyjama\'s en met ongekamd haar konden rondlopen, maar we ons netjes moesten aankleden. Daar schrok ik wel even van, heb alles uit de kast getrokken maar er zat niets bij zonder gaten! Uiteindelijk goed gekomen, alles van iedereen geleend en ‘netjes\' mee kunnen vieren.

Manavya sessies, internationale diners (Japanese-Dutch dinner, British-Dutch High Tea, roomdiners), stapels schoolwerk, karaoke nights, diwali vieringen, verjaardagen en bosbranden verder is de laatste week school aangekomen. Vrijdag hebben we, de Nederlanders, het Sinterklaas pakketje van ons Nationaal Comité ontvangen vol met pepernoten en genante gedichten, dus deze week nog met z\'n allen Sinterklaas vieren, met alles erop en eraan: surprises, schoenzetten en de film ‘Alles is Liefde\'. Een weekje school, een weekje alleen om hopelijk wat werk af te krijgen en dan komen pap, mam, Yannick, Viev en Leonie aan in Mumbai! Heb er superveel zin in, ben benieuwd hoe ze alles gaan vinden=)!

Liefs, Camilla

Projectweek - Sirsi

Negen dagen met vijftien mensen van school, negen uur van de campus een super gave week gehad in Karnataka - Zuid India. Geen idee waar ik moet beginnen, want er is van alles gebeurt en er is zoveel te vertellen! Vorige week zaterdag kwamen we na negen uur in de bus (relatief dichtbij dus) in het dorpje Sirsi aan. We werden opgedeeld in tweetallen (ik samen met Maya, een meisje uit Tibet/Delhi) en bij verschillende families geplaatst om daar 5 nachten te slapen. Wij waren opgedeeld bij Bhartiakka , een single vrouw van 22. Samen met haar familie (die uit 17 kinderen en nog zo'n 12 volwassenen bestond) wonen ze op een stuk land in het midden van het bos, waarop 5 huisjes van modder, beton en palmboombladen zijn gebouwd. De huizen waren natuurlijk niets van wat wij gewent zijn: het water werd uit een 15 meter diepe put gehaald, nergens stond een bed, geen gaspit (alhoewel sommige huizen dit wel hadden, en het gas kwam van koeienpoep!), dus werd er op vuur gekookt en ook het water voor de emmer douche werd verwarmd met een houtvuur!

De familie kon bijna geen woord Engels of Hindi dus de enige communicatie gebeurde door handgebaren en de 50 woorden Kannada (de taal van de staat, elke staat in India heeft z'n eigen taal) die wij aan het begin van de reis hadden gekregen. De belangrijkste woorden van die lijst waren ‘bayda' en ‘saku', vertaald naar ‘ik heb genoeg gehad!' en ‘ik wil niet meer!'. Heel typisch in hun cultuur was om liefde te laten zien door het geven voedsel, en dus waren deze woorden echt heel belangrijk omdat ze anders niet zouden stoppen met ons voeden! Aangezien er 5 verschillende huizen waren, ontstond er een voedsel-competitie: wie kon het beste en meeste voedsel maken? Vervolg: in het ene huis roti en chutney voor het ontbijt, in het volgende huis (dezelfde morgen) dosa en pickles én kokosnootolie in ons haar en vervolgens in het derde huis papad met sambar én chai én een bindhi op ons voorhoofd, haha, wij moesten er wel om lachen.

Aan het einde van de 5 dagen waren echt een onderdeel van de familie: we droegen sari's (soort Indiase jurk) en bindhi's (stip), leerden hun spellen zoals iets met kokosnoten omgooien, zijn nu heel goed in met de handen eten en zonder wc papier naar de wc gaan (goede combinatie, niet?), hebben koeien gemelkt, hun koeienpoep op de grond gesmeerd en weet ik allemaal wat (hier in Sirsi heb ik ontdenkt hoe handig koeienpoep eigenlijk is, je kan er medicijnen mee maken, de vloer er mee bedekken, mee koken, huizen van bouwen, de grond bemesten... ). Wij hebben de familie ook wat van onze cultuur meegegeven: zo kennen ze nu bijvoorbeeld het kaartspelletje UNO en kunnen ze op de ketchup song, macarena en YMCA dansen en op de laatste avond hebben we bananenpannenkoeken voor ze gebakken. Het was heel erg verdrietig om afscheid te nemen, met hun gebroken Engels kregen we te horen: ‘next time come, stay 1 month!'. We zijn echt van plan volgend jaar nog een keertje langs te komen.
Na zes super dagen vertrokken we met de bus naar de volgende bestemming. Dit keer gingen we 2 nachtjes bij de Siddhi's in het midden van de jungle slapen. De voorouders van de Siddhi's waren meegenomen door de Portugezen vanuit Afrika naar India als slaven. De Siddhi's zien er dus echt heel Afrikaans uit, maar zijn helemaal in de Indiase cultuur opgenomen. We werden weer opgesplitst om bij verschillende families 2 nachten te slapen.

De leefomstandigheden waren hier nog simpeler, maar zo gaaf! Ze hebben niet echt een eigen stuk grond om eten te verbouwen, ze leven bijna alleen maar van alles wat er in het regenwoud groeit en leeft: bananen, kokam, vis, kokosnoten... De een na laatste dag zijn we met de families een wandeling (eerder een beklimming) door de jungle gaan maken. Zonder schoenen, want daar had je toch niets aan, over stenen langs een wildwater rivier geklommen richting een hele hoge waterval (100m?) om daar een plons te nemen. Het was zo ontzettend mooi, alhoewel ik daar in het begin niet zoveel van heb meegemaakt. Ben onderhand wel aan de ratten, kikkers en slangen gewend, maar van deze beesten heb ik nog steeds de rillingen: bloedzuigers! Gadverdamme wat een rotbeesten, je voelt ze niet, maar ze plakken zichzelf heel stevig aan je huid vast om zich vol te zuigen met je bloed. Per 5 minuten lopen had je er zo'n 10 aan je benen, in het begin probeerde ik ze er nog af te wippen maar dat gaf ik na een halfuur op, liet ze maar zuigen tot ze volzaten en er afvielen. Was er na een tijdje wel aangewend en kon ze negeren, tot ik de rotbeesten ook in mijn nek had! Ik heb er nog rillingen van... Maar goed, achteraf was het onwijs de moeite waard. Heb heel veel leuke foto's gemaakt, maar helaas doet mijn camera het niet meer, dus zal proberen wat foto's van andere te kopiëren, want foto's zeggen veel meer dan dit verhaal. Nu weer lekker terug op campus en oh wat is alles weer luxe. Wasmachine, een (relatief) zacht bed, een stromende douche en kikkers in mijn bed in plaats van bloedzuigers. Heerlijk.

1st Exeat

Een lang weekend vrij om 3 dagen te ontsnappen van campus, dat had iedereen wel even nodig. Vrijdagmiddag meteen mijn tas ingepakt en met Seema, een jaargenootje wonend in een van de dichtstbijzijnde dorpjes, naar haar huis gelopen. Op zo'n 2 uur loopafstand van de campus kwam ik in een totaal andere wereld terecht, in het huisje in het kleine dorpje waar ze leeft met haar moeder, grootmoeder, nichtje en neefje (haar vader heeft een kledingwinkel in Mumbai, dus die komt maar een paar keer paar thuis). Een huisje van ongeveer 3 x 10 meter (en een zolder), met een keukentje, wc en bed. 1 spaarlamp aan het plafond (die net als op school door de stroomstoringen elk uur uitvalt, maar dan niet voor 2 minuten maar voor een halfuur), 1 bed voor haar grootmoeder. Het was echt gezellig, ze heeft een super mooie henna tekening op mijn hand gemaakt, we zijn door het dorpje gelopen (heel klein, zo'n 300 mensen), samen gekookt en het met haar familie opgegeten. Als toetje had ik een appeltaart gebakken en meegenomen, wat ontzettend in de smaak viel bij de grootmoeder! Die snapte niet helemaal wat het was geloof ik en dus werd het met chapati (Indiaas plat brood dat bij elke maaltijd wordt gegeten) oplepelt, haha.

Na heerlijk te hebben gegeten (rijst, roti, dal, aloo: zal het thuis wel een keertje koken voor wie van pittig houdt!) was het tijd om te slapen maar ik heb eigenlijk geen oog dichtgedaan door het extra huisgenootje. De woonkamer leeft namelijk een haan die het nodig vindt om de 5 minuten te kukeleku-en. Nou ja, ik was de enige die er last van had volgens mij want de volgende ochtend was iedereen om 7 uur wakker. Elke ochtend, tussen 7-8 uur, komt er gedurende 20 minuten water uit de kraan (de rest van de dag dus niets, dat zette me wel even aan het denken), dus de watervoorraad bijvullen was het eerste taakje van de dag. Ontbijt gemaakt, afgewassen en het nichtje en neefje naar de school gebracht. Daarna zijn we naar het dorpje gelopen waar de Dalits (laagste rank in het kastsysteem) wonen om een paar interviews te doen voor een werkstuk voor school. Op de terugweg naar haar families boerderij gelopen, waar haar oma van 90 al ijverig aan het werk was. Samen met haar geholpen op de rijstvelden en toen was het weer tijd om terug naar campus te gaan. We waren precies op tijd terug bij haar huis om de bus naar Paud te pakken, maar ik zal en moest eerst middageten voordat ik weg kon.

Goed, 1,5 uur later, de bus gemist maar wel heerlijk gegeten. Moest helaas wel 2,5 uur (dit keer bergopwaarts) teruglopen, dus kwam vrij moe aan op de campus. Een dutje gedaan, tas uitgepakt en weer ingepakt om de bus van 21:30 te pakken naar Dapoli! Samen met een jongen uit Spanje van campus vertrokken om daar nog een paar schoolgenootjes uit Mauritius, Nepal en Spanje te ontmoeten. 6 uur in de bus (de goedkoopste tickets natuurlijk, dus erg comfortabel was het niet echt), rond 4 uur 's nachts aangekomen na nog 2 riksjas te nemen, maar gelukkig had de rest van de groep al een appartement geboekt en konden we zo neerploffen. We zaten aan het strand, dus zondag en maandagochtend heerlijk in de zee gelegen en voor de rest lekker niets gedaan. Heerlijk uitgerust en bruin teruggekomen, om weer keihard aan de slag te gaan deze week!

Liefs,
Camilla

Happy 50 years!

Vorige week was het was precies 50 jaar geleden dat het eerste UWC werd geopend in Wales, en dat werd vorige week uitgebreid gevierd! Live verbindingen met Wales, workshops over vrede & oorlog, regenwateroogst, biodiversiteit en Skype sessies met andere UWCs in Maastricht, Costa Rica, Hong Kong, Bosnië etc. om uit te vinden hoe zijn de 50 jaar UWC vierden.

De vieringen liepen gelijk met het 5-daagse Indiase festival Ganesh Chatraputi. Net als vorig jaar werden de verschillende kleuren poeder weer uit de kast gehaald om op het geluid van de trommels helemaal los te gaan. Mijn haar heeft weer een mooi roze kleurtje, maar lang niet zo erg als de vorige keer. Dit keer voorbereid heengegaan en mijn haar met olie en conditioner volgesmeerd zodat het poeder niet zou blijven plakken. Niet helemaal gelukt, maar gok dat het deze keer een maand zal blijven zitten in plaats van tot de kerst (zie het filmpje dat ik vorige week op de blog heb gezet).

Deze week was een redelijk normale week. Woensdag naar Manavya, we zijn dit jaar met z'n 21en! Meer eerstejaars konden er niet bij, anders zou het niet in de jeeps passen.
Volgende week is het eindelijk exeat, tijd om van de campus te ontsnappen! Hoop dat ik dan wat werk af kan krijgen, want het stapelt maar op met alle andere leuke dingen die er te doen zijn. Zo doe ik mijn Wereld Religies onderzoek (telt voor het eindcijfer) over de ‘Dalits' (untouchables), de mensen horend tot de laagste rank van het kastsysteem in India. Vrijdag op zaterdag ga ik een nachtje bij een meisje logeren die in een van de dorpjes in de omgeving van de campus woont. In dit dorpje mogen de Dalits niet wonen, dus leven in een afgezonderde gemeenschap. Samen met het meisje hoop ik een paar interviews te doen met de lokale bewoners en de Dalits. Zaterdag en zondag ga ik op een hike, op een hele bijzondere plek 3 uur rijden van campus.

Morgen naar school, dinsdag vrij vanwege Ghandi's verjaardag (wordt door heel India gevierd). Om een beter idee te geven hoe een normale dag op de top van deze berg eruit ziet, een filmpje gemaakt bij een biologieleraar:

http://www.youtube.com/watch?v=pFZPWtAQ840&feature=related

Ik zal volgende week weer wat schrijven om te laten weten hoe de exeat was!

Liefs, Camilla

130 nieuwe gezichten

Een tsunami van firstyears, zo kun je het wel noemen! Na de rust en vrede van de eerste twee weken met alleen de tweedejaars op campus, was het vorig weekend tijd om in Mumbai de eerstejaars op te pikken. 130 nieuwe gezichten, opgehaald door de lieve tweedejaars die 12 uur in de bus zaten om ze te welkomen op Mumbai airport, verstrooid en opgewonden voor de komende week, de oriëntatieweek! Tweedejaars hadden gewoon school, dus voor ons was het bikkelen om onze firsties een net zo gave week te geven als wij vorig jaar hadden.

Het hoogtepunt van de week was waarschijnlijk toch wel de Mount Wilkinson Hike. Beladen met tenten, 150 liter water, pasta, melk en chocolade voor de warme chocomel met z'n allen de berg op (zie de foto's). Het was supergaaf, volgens mij had iedereen het naar z'n zin, vooral omdat we heel veel mazzel hadden met het weer (het is nog steeds het regenseizoen). Het was wel even doorzetten voor de tweedejaars, 14:30 weg, 17:00 daar, koken, kampvuur, 00:00 slapen, 5:00 op, 6:00 weg, 7:00 op school, douchen, ontbijten, 7:30 tot 14:00 naar school en toen hup om 14:30 weer op weg naar de top van de berg, en dat 3 keer!

In het weekend uitslapen is er ook niet van gekomen, zaterdag na de hike met de firsties naar Pune voor een introductie van de riksjas, het totaal ongeorganiseerde leven in de stad, Indian streetfood (ze hadden tranen in de ogen van de pittigheid, blijkbaar heb ik toch wat uithoudingsvermogen opgebouwd...) en nog veel meer wat de stad te bieden heeft met een inwonersaantal van ongeveer 5 miljoen mensen. 's Avonds weer laat naar bed vanwege de firstyears show, zondag niet kunnen uitslapen: mudgames op het voetbalveld om 6:00 's ochtends en zondag was het tijd voor de tweedejaarsshow! Het was dus een superleuke & drukke week (voor bewijs, check de foto van mijn agenda), zonder al te veel slaap, dus vanavond vroeg naar bed!

Het echte MUWCI leven is weer begonnen!!!

Liefs,
Camilla
Nog even een filmpje als een onderdeel van de tweedejaars show:
http://www.youtube.com/watch?v=UyCDAeUuL70&feature=youtu.be

Één jaar!

Precies 1 jaar geleden, alleen een paar uur eerder, kwam ik voor de eerste keer aan op het Mahindra United World College of India. Ik weet het nog zo goed, die eerste nacht hier, de eerste indrukken, het pittige eten in de cafetaria dat nu niets meer is vergeleken met het eten buiten campus, mijn bed dat zo vies leek dat ik maar in mijn slaapzak was gaan slapen en natuurlijk de ontmoetingen met de vreemde gezichten die ondertussen je beste vrienden zijn geworden. Inmiddels een ander bed in een ander Wada met nieuwe kamergenootjes uit Slowakije en Japan, in spanning waar onze 4e eerstejaars kamergenoot vandaan komt.

Na zo'n lange tijd in India geweest te zijn merk ik dat ik heel erg aan de dingen die eerst zo vreemd leken gewend ben geraakt. Ik moet wel zeggen dat de 2 maanden in Nederland wel wat omgezet hebben, want die kleine dingentjes vallen plots weer op. De heilige koeien op de straten die overal uit de vuilnisbakken eten, vandaag letterlijk 10 powercuts in 10 minuten, de vrouwen op straat die hun weegschaal aanbieden voor 2 roepies per weging, de prachtig versierde vrachtwagens waar stuk voor stuk ‘HORN OK PLEASE' (toeter alsjeblieft!) op de achterkant staat geschreven... Het was allemaal weer nieuw voor een paar dagen, alhoewel ik nu alweer, in mijn nieuw versierde kamer met foto's van thuis en een voorraad stroopwafels, het gevoel heb dat ik nooit ben weggeweest.

ps: nog een supermooi filmpje om te zien over Muwci, gemaakt door een tweejaars (featuring de chili eating competion, AQ floor sliding, Paud, fire service, christmasdinner en nog veel meer!

http://www.youtube.com/watch?v=zeLAnwgwYXM&feature=youtu.be

(

Back in India

De 2,5 maand zomervakantie die ooit zo oneindig leek is alweer voorbij. Van de goede voornemens voor schoolwerk is niet zoveel terechtgekomen, maar in plaats daarvan superveel leuke dingen gedaan en meegemaakt:). Ons huis was een hotel voor buitenlanders deze zomer, vrienden van school uit Alaska, Japan en Engeland, Vivian's Noorse vrienden en haar gastouders uit Amerika, het was heel erg leuk om andere mensen wat van ons eigen kleine landje te laten zien, je wordt helemaal trots op de platte uitzichten, dijken en fietspaden! Verder nog een keertje naar Hageveld en waterpolo geweest natuurlijk, met pap, mam, Viev en Yannick nog een weekje naar België en vorige week 5 dagen naar Engeland, de Olympische Spelen. Het was echt supergaaf, vooral woensdagavond toen we het Olympic Park ingingen om een avond in het Olympische stadion naar hoog- en verspringen, speerwerpen, hordelopen en sprinten te kijken. Bolt en Blake zien winnen, maar het leukste was de sfeer die er hing, zó gezellig en sportief! Toevallig zag ik op weg naar huis ook nog even Epke Zonderland, helaas zonder zijn medaille.

Donderdagavond thuis gekomen, vrijdagochtend nog snel heeeel veel bruine boterhammen met hagelslag en kaas gegeten, want die zal ik het komende jaar niet meer zien. Zaterdagmiddag veilig aangekomen op campus, het was echt heel leuk om iedereen weer te zien en te knuffelen, maar wel raar dat de tweedejaars er niet meer zijn en over 2 weken vervangen worden door de eerstejaars. Het weer: zo'n 23 graden met spontane hoosbuien. Het regenseizoen is weer begonnen, en hoe... regenlaarzen en paraplu als eerste uitgepakt, alles weer lekker vochtig of met een beetje pech nat en de kikkers hebben hun plaats in de douches weer gevonden!

Leuk dat jullie de weblog weer lezen, zal ‘m proberen bij te houden met verhalen en foto's! Tot over een jaar dan maar!

Dikke knuffel, Camilla